ฝึกฝนเดินลำพังถ้าไม่มีผู้ใดจะได้เดินด้วยตัวเองได้

[PostDD]

กำแน่นเท่าไรก็สู ญ เ สี ย มากมายเท่านั้น

ราวกับ การกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่นทรายก็ตกออกมาจากมือมากมายเท่านั้นที่ควร

ถนอมควรทราบถนอม เนื่องจากว่า เมื่อใดที่คุณ สู ญ เสียไปสิ่งนั้น คนนั้นอาจเป็นสิ่งมีค่าที่ทำให้


คุณเ จ็ บ ป ว ด แล้วก็เสียใจที่สุดก็เป็นไปได้เมื่อใด ที่รู้สึกหมดหวังแม้อย า กร้องไห้ก็


ร้องออกมาเหอะแม้กระนั้นเมื่อร้องจนพอใจแล้ว ก็จะต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกทีให้ได้

ความซาบซึ้งชดเชยความผูกพันไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแ ปลกหน้าคุณจำเป็นต้องทำความเข้าใจที่จะยิ้ม ถึงแม้ในใจจะร่ำไห้ฟูมฟาย

สักเพียงใดเพราะว่ามนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่เฒ่า ก็เลยอย่ า ไปคาดหวังว่าจะมีผู้ใดกันแน่ดี

ต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไขถ้าเกิดใครสักคนไม่มีคุณค่าพอเพียงให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย

ฝึกฝนวาง ฝึกหัดทิ้ง

อย่ า เลือกคบคนที่รูปพรรณสัณฐาน

ควรศึกษาที่จะสรรเสริญผู้ที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตนเองสู้บุคคลอื่นเขามิได้อย่ า

ได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาราวกับบุคคลอื่นทั่วๆไป

บิดามารดาคือผู้ที่รักและก็ห่วงใยต่อคุณมากที่สุด

อย่ า นึกถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่ า รู้สึกว่าในสายตาบิดามารดา คุณยังเป็นเด็ ก

อยู่ตลอดเวลาอันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของบิดามารดาแม้กระนั้นไม่สงส ารบิดามารดาหรอ ที่มีลูกไม่รู้โตสักที

ไม่มีอะไรอย่างเดิม

ด้วยเหตุว่าทุกสิ่งแปรไปทุกเวลาทุกนาที อย่ า เอาแนวทางการเก่าๆมาแก้ไข คนสองคน

รักกันอาจมิได้อยู่ร่วมกันตลอดเวลา อย่ า เอาแต่เพ้อเจ้อ อย่ า เอาแต่เรียกร้อง พราะ


สิ่งนี้บางทีอาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนไกลห่างกันมากกว่าเดิม

หนทางของชีวิตนั้นย า วไกล

ควรเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่ผู้อื่นไม่ได้สนใจคุณอย่างเดิม ก็ไม่ต้องเศร้าใจ

เนื่องจากทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่จำเป็นต้องเ ดินเช่นเดียวกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนกระทั่ง

จุดหมาย อย่ า ให้ผู้ใดผู้ใดผู้หนึ่งหรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง เปลี่ยนเป็นทั้งสิ้นใน

ชีวิตคุณความโชคร้ายของคนเรา ถือกำเนิดขึ้นจากการเกลียดชังที่จะอยู่คนเดียว
อยู่คนเดียว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13363/
คำค้นหา : พึ่งพาตัวเอง