Search

[Jessicas]

นานมาแล้วผมมีที่ดินอยู่ใน แทบทุกเฉ ตของ ก รุ งเท พ และหั วเมืองใหญ่ๆรวมแล้วหลังจากนั้นก็ประมาณ 500 ไร่

และก็เมื่อ 30 ปีกลายนั้น ผมพกเงินในกระเป๋าไว้เที่ยวครั้งละเป็นแสนๆทำมาค้ าข ายได้เงิน


มามาก ก็ส่งลูกเรียนเมืองนอกหมด ไม่ต้องดำเนินงานให้เรียนอ ย่ า งเดียวเมี ย ผมถูกใจ


เ ล่ นหุ้ น ราค าหุ้ นก็ขึ้นเอาๆก็ได้กำไรมาเยอะอยู่เช่นกัน พวกเราก็มีเงินสดหลายร้อยล้ าน

และก็จู่ๆพออยู่มาวันนึงนั้น ก็มีเครือญาติผมคนหนึ่งเดื อ ดร้อนมายืมเงิน วันนั้นผมก็เลยด่ าเขาซะแร ง

แบบที่ว่าเสียๆหายๆเพราะมีความคิดว่าตัวเองมีเงินมากจะกล่าวอะไรกับใครยังไงก็ได้

แม้กระนั้นก็ให้เงินเขาไปอยู่นะ แสนนึง บอกเขาว่าไม่ต้องมาให้มองเห็นหน้าอีกนะ

เพราะเงินที่ให้ มีความรู้สึกว่าให้ทาน ต่อจากนั้นเขารับเงินพร้อมน้ำตา ในตอนนั้นผมไม่รู้เลยว่า

เขาจะรู้สึกแบบไหนเมื่อผมคิดการใหญ่ ตั้งโรงงานอะไหล่ที่อยุธย าแล้วในปีนั้นกำเนิดวิ ก ฤ ต


อุทกภัย พัดพาทุกอ ย่ า งไปจากชีวิตผม รถยนต์ผม 19 คันบ้านอีก 5 ข้างหลัง ที่ดินล้นหลาม เงินสดที่เคยมี


แฟนผมเล่นหุ้ นพี่สาว งไปสี่ร้อยกว่าล้ านลูกก็ทำธุรกิจจนถึงหมดกระเป๋าข าดทุนข้างใน 2 ปี

เป็นสิ่งที่มีมันหายไปในพริบตา เหลือไว้เพียงแต่หนี้ 200 กว่าล้าน เวลานี้ผมคือบุคคล ล้ ม ละ ล า ย

เช่าห้องพออยู่ได้ ข ายก๋วยเตี๋ยวไปวันๆป ร ะ ทั ง ชี วิ ต แล้วก็เมียผมก็ไม่มีกระจิตกระจิตใจ

ทำอะไร ทั้งลูกผมก็ต่างแยกย้ า ยกันไปเอาตั ว ร อ ดต่างคนต่างไป ไปตามทางชีวิตตนเอง

ผมไม่เคยได้เห็นหน้าลูกเลย มาบัดนี้ผมอายุ 76 ปีแล้วผมจะต้องชูหม้อ ก๊วยเตี๋ยว

ล้างจาน แม้กระนั้นเพียงพอมันอยู่นานวันเข้าทุกๆวันนี้ ผมปลงได้เอง ผมมาตรากตรำตอนแก่แต่ว่า

ก็เริ่มเข้าใจชีวิตเยอะขึ้น เงินค่าเช่ าห้องนี้ ผมไปยืมกับคนที่ผมเคยด่ าเขา

ให้เขาไปแสนนึง แต่ลูกเขายื่นเงินให้ผมแสนห้า บอกผมว่าบิดาผมบ ากหน้าไปยืมเงินคุณลุง

เนื่องจากว่าตอนนั้น ผมเข้าโรงพ ย า บ า ลผ่ า ตัด คุณลุงด่ าแล้วโยนเงินให้เสมือนพ่อผมเป็นหม า

บิดาผมยอมหมดเพราะชีวิตลูก มีค่ามากยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้น ถึงแม้ว่าจะทำ อ ย่ า ง ไรบิดาก็ยอม

ถ้าหากมีเงินจะให้หามาคืนคุณลุงให้ได้ และแสนนี้ผมคืน ส่วนห้าหมื่นเป็นด อ กละกัน

ไม่มีหนี้บุญคุณต่อไปแล้ว แม้กระนั้นหากคุณลุงตรากตรำ คุณลุงมายืมกับผมได้นะ ผมจะให้ก ู้


ผมจะไม่ด่ าเสมือนที่คุณลุงด่ าพ่อผมหรอกนะ เพราะว่าถ้าเกิดขาดเงินคุณลุง ผมคงไม่ร อดในวันนั้น

เนื่องจากเงินแสนที่คุณลุงโยนให้ มันต่อ ชีวิตให้ผมได้ ผมปฏิบัติตามที่พ่อบอกแล้วให้ตอบแทนหนี้

ก้อนนี้ให้ลุง และก็ส่วนลูกคุณลุง ผมไม่เคยทราบก ร ร มของคนใดกันแน่ของมันนะ

เมื่อได้ยินด้วยเหตุนี้ ผมเดินร้องไห้ มาถึงบ้านเอาเงินมาจ่ายค่าห้อง รวมทั้งลงทุ นร้านก๋วยเตี๋ยวเล็กๆ

มีเงินเก็บไว้ 30,000 บาท จากวันนี้ผมรู้เรื่องความรู้สึกของคำว่า ก ร ร มตามสนอ ง

หลานเขามิได้ด่ าผมแต่หลานพูดความจริงให้ฟัง แค่ผมรับเรื่องจริงไม่ได้เท่านั้น

แต่ว่าช่วงนี้ผมเป็นสุขดี พระ แม่ชี ขอท าน มากินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านผม ผมไม่คิดเงิน

ตอนผมมีจำนวนมากผมรังเกียจคนบอกบุ ญผม ไม่เคยทำบุ ญเลย ผมรับประทานผมเที่ยว

แต่ในเวลานี้ผมหมดตูด มีหนี้สิน ไม่มีสหาย ไ ร้ ลูกผมถึงได้ฟังธรรมะ

เข้าวัดเป็น ในช่วงเวลานี้ผมห่วงแค่เมียผมผมภาวนาให้เมี ยไปก่อนผม เนื่องจากว่าไม่อย าก

เห็นภรรยาลำบ าก ไม่ต้องถามว่าผมเป็นผู้ใดกัน ร้านค้าอยู่ที่ไหน

เพียงแค่จะเก็บเรื่องราวมาให้อ่ าน ให้เป็นข้อคิด คงไม่มีคำว่า ย า กจนกระทั่งสำหรับคนขยัน

ไม่มีการปลงตก แม้ไม่เคยสูงสุด แล้วมาต่ำสุด รวมทั้งเรื่องนี้สอนใจเจริญจริงๆ

มันถือว่าเป็นการสอนใจ สำหรับคนอีกหลายๆคนเลยที่ทะนงตน ลืมตัว รู้สึกว่าตัวเองเหนือผู้ใดกันแน่

"ดูให้สูงเหมือนท้องฟ้า
แต่ว่าอย่าลืมว่าที่ที่ยืน
...คือพื้นดิน..."
ถือตัว
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/12927/
คำค้นหา : ตกอับ