Search

[Shopd2]

OMG! รักจังวะ..ผิดจังหวะ ดูออนไลน์OMG! เธอจะ Romanticized การนอกใจแบบนี้ไม่ได้ เคมีนักแสดงดีมาก บทพูดเป็นธรรมชาติ งานภาพสวย บทช่วงแรกบทย้วยเกินไป แต่ตกม้าตายเรื่องบทเพราะจะมองเรื่องผิดศีลธรรมเป็นเรื่องรักโรแมนติกไม่ได้รู้ไหม..บางครั้ง 'ความรัก' แม่งก็ไม่รู้เวล่ำเวลาเลย พบกับเรื่องราวมิตรภาพและความรักของหนุ่มสาวคู่หนึ่ง ที่พวกเขารู้จักกันในฐานะเพื่อนมาตั้งแต่สมัยเรียน ต่างฝ่ายต่างเริ่มต้นด้วยความสัมพันธ์ฉันท์มิตรภาพ แต่ในขณะเดียวกันความรู้สึกดี ๆ ที่เกิดขึ้นข้างในใจต่อกันและกันก็ค่อย ๆ เกิดขึ้น เพียงแต่จังหวะ..โคตรแย่! เมื่อคนหนึ่งโสด..แต่อีกคนกลับไม่ว่าง และเมื่ออีกคนกลับมาว่าง..คนนั้นสถานะไม่โสดซะแล้ว วังวนลูปแห่งรักผิดจังหวะ..ก็เจ็บอยู่ไม่น้อย"OMG รักจังวะ ผิดจังหวะ" หนังทำออกมาได้ผิดจังหวะ ผิดที่ผิดทาง ผิดไปหมดสมกับชื่อหนังเลย หนังตั้งต้นด้วยเรื่องราวของ "กาย" (สกาย – วงศ์รวี นทีธร) ที่ไปแอบรัก "จูน" (จูเน่ – เพลินพิชญา โกมลารชุน) ซึ่งถ้าหนังมันมีขอบเขตของคำว่าแอบรัก หรือมีขอบเขตของเรื่องจังหวะเวลาของคนสองคนที่รักกันแต่ไม่ได้คบกันแต่วันหนึ่งเวลาของทั้งสองค่อยเวียนมาบรรจบกันก็คงจะดีกว่านี้แต่นี่หนังเล่นเอาเรื่องของการทำผิดศีลธรรม จะบอกว่าเคร่งศีลธรรมก็คงไม่ใช่ เพราะตามสามัญสำนึกแล้ว "การนอกใจ" หรือ "การไปแย่งแฟนคนอื่น" มันเป็นเรื่องผิด! และการจะเอาเรื่องที่ผิดแบบนี้มา Romanticized ทำให้มันเป็นเรื่องกุ๊กกิ๊กน่ารักแบบนี้ มันทำได้จริง ๆ หรอ? หนังไม่ได้ตั้งคำถามกับคนดู ไม่ได้ให้คนดูมานั่งถกเถียงว่าเรื่องนี้มันผิดหรือถูก แต่กลับตีเส้นให้มันเป็นเรื่องโรแมนติกไปเลย จนตอนจบสุดท้ายก็ดูเหมือนว่าตัวละครจะยังไม่เรียนรู้ผลการกระทำของตัวเองสักเท่าไหร่ นี่จึงเป็นส่วนที่ทำให้ชอบหนังเป็นอย่างมากเพราะบทมันดูผิดที่ผิดทางไปหมดแต่ถามว่าหนังมีส่วนดีไหม ตอบเลยว่ามี และมีเยอะด้วย ที่เห็นได้ชัดสุดคืองานภาพที่ดูสวย มุมกล้องที่ดูแปลกใหม่ หรือแม้กระทั่งการเล่าเรื่องที่ดูกวน ๆ มุกตลกบางมุก หลาย ๆ องค์ประกอบเหล่านี้ทำให้หนังยังพอดูสนุกไปได้ และสิ่งที่ช่วยได้เยอะมากคือทีมนักแสดง โดยเฉพาะนักแสดงนำ "สกาย" และ "จูเน่" เคมีทั้งคู่เข้ากันได้ดีมากและทำให้บรรยากาศของหนังสนุกผ่อนคลายตอนแรกก็เป็นห่วงสกายอยู่พอสมควร แต่พอมาดูจริงแล้วทึ่งเลย น้องพัฒนาฝีมือการแสดงมาได้ไกลมาก สกายที่พูดไม่ชัดหายไปแล้วแทนที่ด้วยสกายที่การแสดงดูเป็นธรรมชาติมาก พาร์ทที่ชอบมากคือเวลาที่ตัวละคร "กาย – จูน" ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันในกรอบของคำว่า "เพื่อน" เป็นพาร์ทที่น่ารักมาก และอยากให้มันหยุดอยู่แค่ในกรอบนี้ เพราะพอตัวละครทั้งสองก้าวออกจากกรอบคำว่าเพื่อนทุกอย่างก็ดูผิดเพี้ยนไปหมดเอาจริงว่า มันไม่สามารถพูดได้เต็มปากว่า หนังเรื่องนี้เป็นหนังที่ดี ถ้าดูแค่เรื่องงานภาพ การถ่ายทำ และการแสดงของนักแสดง มันก็พอจะมองได้ว่ามันเป็นองค์ประกอบของหนังดีเรื่องหนึ่ง แต่บทซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดของหนังกลับเอาเรื่องที่ผิดมาเล่าให้มันถูก เรื่องผิดมันก็คือเรื่องผิด มันจะเอามาเล่าอีกมุมให้มันถูก เล่าในมุมที่ให้คนดูเห็นใจและอินไปกับตัวละครที่กำลังทำผิดอยู่ หนังจะ Romanticized ทำแบบนี้ไม่ได้!