สิ่งที่แม่โกหกเราตลอดมา (แล้วคุณจะรักแม่เยอะขึ้น)

[Beer625]

เพียงพอขาดเงิน คนแรกที่คิดถึงเป็นบิดาแล้วก็แม่

แม้กระนั้นเมื่อมีเงินคนแรกที่นึกถึงเป็นแฟนและก็เพื่อนพ้อง

หนแรก

เรื่องราวได้เริ่มขึ้นตั้งแต่ในเวลาที่ผมยังเป็นเด็ ก ผมเกิดในครอบครัวที่ย ากจนกระทั่ง หลายคราว

ที่ไม่มีของกินเพียงพอสำหรับทุกคนเวลารับประทานข้าว แม่จะแบ่งข้าว


ส่วนของแม่ให้ผม รวมทั้งพูดว่า"ทานเยอะๆนะลูก แม่หิวเยอะแค่ไหน" ครั้งแรกที่แม่โ ก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สอง

ผมโตขึ้น แม่ของผมที่แสนขยัน มักจะหาเวลาว่างไปตกปลาที่แม่น้ำใกล้ๆบ้านนี่แหละ

แม่หวังจะให้ผมได้รับของกินที่เป็นประโยชน์ ต่อร่างกายบ้าง

แม่จะต้มปลาที่ตกได้ทำเป็นอาหารซึ่งผมชอบกินมาก ตอนที่ผมรับประทานต้มปลา

แม่จะนั่งข้างๆผมแทะรับประทาน เศษเนื้ อ ปลาที่ติดอยู่ตามก้างปลา


ผมรู้สึกตื้นตันทุกครั้งที่ผมพย าย ามแบ่งเนื้ อปลาให้แม่ทานบ้าง


แต่ว่าแม่ปฎิเสธตลอด แม่กล่าวว่า "ลูกรับประทานเถิด แม่ไม่ค่อยชอบรับประทานเนื้ อปลานักหรอก"

ครั้งที่แม่ของผม 2 ได้โก ห ก ผม

ครั้งลำดับที่สาม

เมื่อผมเรียนอยู่ชั้นมัธยม แม่ทำงานหนักกว่าเดิม เพื่อจะหารายได้มาให้ผมเรียน

และค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน บางโอกาสผมตื่นมากมายลางมืดค่ำ

ผมมองเห็นแม่ยังคงนั่งปฏิบัติงานอยู่ มีเพียงแค่แสงเทียนเล่มเล็กๆเพียงแค่นั้นที่อยู่เป็นเพื่อนแม่

"แม่นะครับ..นอนเถอะขอรับมันดึกมากแล้ว" ผมกล่าวกับแม่

รวมทั้งแม่ยิ้มและก็กล่าวกับผมว่า"ลูกนอนเหอะ แม่ยังไม่ง่วง"

ครั้งที่ 3 แล้วที่แม่โก ห ก ผมเช่นเคย

ครั้งที่สี่

ในวันสอบวันสุดท้าย แม่มาเป็นกำลังจิตใจให้ผม แม่นั่งรอผมท่ามกลางแสงอาทิตย์แรง

ของเที่ยงวันอยู่นานพอสมควร เมื่อระฆังดังส่งสัญญาณว่าการสอบสิ้นสุดลง


คุณแม่ จะเอาน้ำหวานเย็นๆมาให้ผม จากกระติกที่แม่ได้จัดแจงมา


มันเป็นน้ำหวานที่มีรสเข้ม แม้กระนั้นความรักของแม่ผมเข้มกว่า

เนื้ อตัวของแม่โชกเปียกแฉะไปด้วยเหงื่อ ผมยื่นแก้วให้แม่และก็บอกให้แม่ดื่มร่วมกัน

แต่แม่กล่าวว่า "ดื่มเถิดลูก แม่ไม่หิว" นี่เป็นครั้งที่ 4 แล้ว

ครั้งที่ห้า

รวมทั้งภายหลังที่พ่อผมเสี ย ชีวิตเนื่องจากโ ร ค ร้ าย คุณแม่ของผมจำเป็นต้องรับภาระ

รายจ่ายทั้งปวงผู้เดียว ครอบครัวของเราดำเนินไปอย่างลำบากเยอะขึ้นเรื่อยๆ


ไม่มีทางไหนเลยที่ผ่านไปอย่างไม่ท ร ม า น เพื่อนบ้านที่มองเห็นความเป็นไปของครอบครัวพวกเรา

ก็ยื่นมือเข้ามาช่วยบ้าง บางบุคคลก็แนะนำให้แม่สมรสใหม่แต่ แม่ก็ปฏิเสธตลอดกับพูดว่า

"ฉันไม่ต้องการที่จะอยากความรักเลย" แม่โก ห ก เป็นครั้งที่ 5

ครั้งที่หก

เมื่อผมได้จบการศึกษาแล้วแล้วก็ได้งานทำ มันก็ถึงเวลาที่แม่จะได้พักผ่อนบ้าง แม้กระนั้นแม่ดูเหมือนจะไม่อยาก

แม่ตื่นแต่เช้าไปขายผักที่ตลาด เพื่อจะมีเงินสำหรับใช้จ่ายส่วนตัว

แม่ ไม่เคยสารภาพเงิน ที่ผมได้จากการทำงาน ส่งไปให้

แม่คืนมาให้ผมด้วย แม่กล่าวว่า "แม่มีเงินปานกลางอยู่นะลูก" ครั้งที่ 6 ที่แม่โก ห ก

ครั้งที่เจ็ด

จากการผลักดัน จากองค์ก รแห่งหนึ่ง ผมเข้าชั้นเรียนต่อปริญญาโทในมหาวิทย าลัย

ที่มีชื่อของประเทศ เมื่อผมจบก็ทำงานต่อเลย ด้วยเงินเดือนที่สูงลิ่ว

และผมตั้งอกตั้งใจจะพาแม่มาดำรงชีวิต อย่างสุขสบายกับผม

แม้กระนั้นแม่ผมท่านไม่ได้อยากต้องการ ไม่รบกวนผม แม่ บอกกับผมว่า

"แม่ไม่เหมาะสมกับชีวิต ในเมืองหลวง เลยลูก" ครั้งที่ 7 แม่โก ห ก ดังเดิม

แล้วก็ครั้งที่แปด

พอแม่แก่ตัวลง ก็จำต้องเข้ารักษ าตัวในโร งพย าบาลด้วยเหตุว่าโร ค ม ะ เร็ ง พอเพียงผมรู้ข่าว ก็รีบกลับมาหาแม่โดยทันที

แม่นอนอปิ้งเหน็ดเหนื่อยภายหลังการ ผ่ า ตั ด แม่ดูแก่ลงไปมากมายเลย แม่มองดูผมด้วยสายตาที่ชี้ได้ว่าเธอรัก

แล้วก็มุ่งมาดปรารถนาจะได้พบผมสูงที่สุด แม่พย าย ามยิ้มให้กับผม แม่ผอมมากมาย และก็ดูอ่อนแอ

โร ค ร้ า ยได้ทำล า ย ร่างกายของแม่สุดที่รักของผมไปๆมาๆก แล้วก็ผมมองแม่ด้วยน้ำตานองหน้า

ผมเจ็ บป วดจั บใจ เพราะการได้เห็นม่าม้าสุดที่รักอยู่ในภาวะนี้

แม่ได้มองหน้าผมรวมทั้งบอกกับผมว่า "อย่าร้องให้เลยลูกรัก แม่ไม่รู้สึกเจ็ บอะไรเลย"

รวมทั้งเป็นครั้งที่ 8 ที่แม่โก ห ก แล้วภายหลังที่แม่โก ห ก ผม ดวงตาของคุณได้ปิดลงตลอดกาล

ครอบครัวเป็นสิ่งจำเป็น ดูแลคนข้างกายของคุณให้ดี อย่าละเลย ใส่ใจกันให้มากมายๆก่อนที่จะสายไป
พ่อแม่
ขอบคุณบทความจาก https://freelydays.com/13628/