​​​​​​​เรื่องเล่าผี@@

[Tawanida]

เล่าเรื่องผี  สั่นประสาท หลอนได้โล่ : เรื่เรื่องผี ที่กำลังจะเล่าดังต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวของผม ที่ยังอยู่ในช่วงวัยมัธยม ที่ด้วยความซุกซน และก็ค่อนข้างจะซุกซน กระทั่งทำให้ไปเจอดี เขาให้อย่างจังกับเรื่องราวความหลอนของห้องดนตรีไทย ที่ไม่อาจ..ลืมเลยทีเดียว 


เรื่องราวมันเริ่มจาก...

สำหรับ เรื่องเล่าผี ของผม..มันเริ่มจากที่ผมยังอยู่ ในตอนมัธยมอยู่เลย ซึ่งสถานศึกษาที่ผมเรียนนั้นค่อนข้างจะที่จะเก่า และก็แก่ไม่ต่ำลงมากยิ่งกว่า 100 ปีซึ่งนับว่าเป็นอีกหนึ่งสถานที่เรียน ที่มีประวัติศาสตร์ภูมิหลังอย่างช้านาน ก็เลยไม่แปลกใจที่จะมีเรื่องร้อนๆอย่างนี้ เกิดขึ้นแม้กระนั้นไม่คิดเลยว่า ตำนานเรื่องผีในห้องดนตรีไทยนั้น จะโดนเข้าจังๆกับผมอีกด้วย... 


อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทยทั้งผองของสถานที่เรียน ถูกเก็บไว้ในห้องดนตรีไทย ซึ่งลักษณะห้องเป็นห้องเล็กๆที่อยู่ข้างเวทีในหอประชุม โดยในห้องนอกเหนือจากเครื่องดนตรีไทยแล้วนั้น ยังมีเศียรครู ประดับประดาอยู่ ที่ฝาผนังน่าจะเกือบจะๆ10 เศียรอย่างยิ่งจริงๆ ซึ่งใครที่เป็นคุณครูสายการศึกษา ไหมใช่การแสดงบนเวที จะมีตู้พระธรรมลายรดน้ำ จากสมัยใกล้ๆเครื่องดนตรีอยู่ ซึ่งคนใดที่มีเซ้นส์ก็จะทราบได้ทันทีว่า ห้องกลุ่มนี้มีพลังงาน บางสิ่งบางอย่างอยู่แน่ๆ


ซึ่งทุกคนในสถานที่เรียนต่างเข้าใจกันอยู่ ว่าห้องนี้เป็นห้องที่ค่อนข้างน่ากลัว เป็นอันมาก แม้กระนั้นดูอย่างกับว่าด้วยความรั้น ในวัยเด็ก ซึ่งในตอนนั้นก็กล่าวได้ว่าไม่ค่อยได้คิดอะไร เล่นกีฬา จีบสาว ไปวันๆก็ทำให้เรื่องราวพวกนี้ กลายเป็นเรื่องขบขันที่ถูกเอามาหลอก เพื่อนพ้องหรือมากล่าวเล่าเกินจริง จนกระทั่งไม่ได้คิดอะไรมากมายก่ายกองนักนั่นเอง


แต่แล้วเย็นวันหนึ่ง ในตอนใกล้สอบสถานที่เรียนได้จัดการ ปิดสถานศึกษาไว จึงทำให้การเลิกเรียนไวเลย ทำให้ผมนั้นไปยังหอประชุมกับเพื่อนฝูงๆเพื่อรอคอยเรียนดนตรีไทย ซึ่งเป็นกิจกรรมเรียนพิเศษ หลังเลิกเรียน พวกเราได้ทำไปจับประตูห้องแล้ว พบว่าห้องดนตรีไทยนั้น ล็อกอยู่เลย ทำให้จึงควรนั่งรอครูที่บันไดข้างเวทีแม้กระนั้นอยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งผมลงขึ้นมาใช่แล้ว เป็นเสียงเพลงไทยที่ดังขึ้น ในห้องเสียงระนาดลำขึ้นมาเลย เรื่องผี

เราทั้งยัง ห้องต่างมองหน้ากัน แล้วก็ความข้องใจก็เกิดขึ้นอยู่ๆหัวหน้าห้องก็ได้กล่าวว่าห้องล็อคไม่ใช่หรอหรือ คุณครู อยู่ในห้องกันแน่ ก็เลยทำให้หัวหน้าห้องของพวกเรา ได้เดินเข้าไปดูที่ห้องกับเปลี่ยนเป็นว่าห้องดนตรีไทยนั้น ยังล็อคอยู่

ผมก็เลยได้นอนเอาหน้า ไปแนบกับพื้นเพื่อมองลอดใต้ประตูเข้าไป ซึ่งผลออกมาว่าในห้องไม่มีผู้ใดอยู่เลยแม้กระนั้นเพลงโหมโรงของระนาด ก็เป็นเพลงที่มิได้ถูกบันทึกเทปเอาไว้ และก็เป็นเพลงที่สัมผัสได้ทันทีว่าเป็นการเล่นสดด้วย อุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีวงมโหรีอีกทั้งชุดนั่นเอง

บวกกับบรรยากาศ ในตอนช่วงค่ำที่เงียบมากของโรงเรียน โดยที่มีกันอยู่ไม่กี่คนที่นั่งอยู่บนเวทีก็ทำให้บรรยากาศนั้น วังเวงแล้วก็เริ่มน่าขนลุกขึ้น ก็เลยทำให้นี่เป็นอีกหนึ่งจุดที่สร้างความรู้สึกแปลกๆและก็สร้างอารมณ์มาระอุ ให้กับเพื่อนฝูงๆต่างทุกคนเงียบกันหมด และก็ต่างมองหน้ากัน

อยู่ๆเพื่อนพ้องหญิง ในห้องเริ่มมีลักษณะอาการสั่นกลัว และร้องไห้ในทันที แล้วก็ผมเชื่อมั่นได้เลยว่ามันจะต้องมีเรื่องเหนือธรรมชาติเกิดขึ้นอย่างแน่นอน และรู้สึกแปลกจากเพลงที่โฮม รวมทั้งได้ยินมันไม่ธรรมดาเลยทีเดียวซึ่งผมกล้าประกันเลยว่า เพลงที่เราได้ยินนั้น เป็นเพลงสดที่ถูกร้องเพลงขึ้น และรู้สึกถึงทำนองที่แปลกออกไป โดยที่เราไม่อาจจะชี้แจงได้ เรื่องผี

แต่ด้วยความไวลำพองของผม ที่ดูเหมือนว่ายังคงตลกโปกฮา กับสหายเพศหญิงที่ร้องไห้อยู่และไม่ได้คิดอะไรเยอะมากนัก และไม่ใช่คนที่กลัวเรื่องอะไรแบบนี้ หรือ โลกงามมากไม่น้อยเลยทีเดียว นักผมเลยบอกเพื่อนฝูงไปว่าช่างเถอะหรอกพวกอาจารย์ ในเครื่องดนตรีไทยเขามาอยู่ เป็นเพื่อนพวกเรา ด้วยเหตุว่าห้องประชุมนั้น ออกจะที่จะเงียบแล้วก็เปลี่ยวมากมายนั่นเอง เรื่องเล่าผี

แต่ว่าดูท่าบรรยากาศจะมิได้ดีขึ้นเลย เพื่อนๆผู้หญิงต่างพากันร้องไห้รวมทั้งสั่นกลัว และก็ผมก็คิดในใจว่า เพราะเหตุใดพวกมันไม่วิ่งออกไป หรือวิ่งหนีไปแต่ว่าด้วยบรรยากาศ ก็คงจะเข้าใจได้ว่าแขนขาสั่นคงไม่อาจจะกล้า วิ่งไปไหนได้นั่นเอง ซึ่งผมเองก็เริ่มรู้สึกขนสันหลัง "ลุกวาป" อย่างบอกไม่ถูกด้วยเช่นกัน 

แต่ต่อไป โดยประมาณ 10 กว่านาทีหลังจากที่พวกเราได้ยินเพลงอยู่ๆกลอนประตูห้องก็ปลดล็อคขึ้นมา ทันที ทุกคน ต่างกรีดและด้วยความสะดุ้ง พร้อมด้วยประตูห้องเปิดออกมาถึงแม้ว่าไร้คนอยู่ข้างในห้อง ซึ่งผมหันไปดูก็ไม่เห็นคนใดอยู่ด้วย อย่างเดียวกัน หลังจากที่อยู่ๆประตูก็เปิดขึ้นมาเองทุกคน ในห้องต่างพากันวิ่งออกมา โดยที่มิได้นัดพบต่างโหวกเหวกโวยวาย และกรีดร้องกันด้วยความกลัว

เนื่องจากว่าเป็นวัยแก่นแก้ว และผมเป็นคนเดียวที่มองเข้าไป ในห้องก็มิได้มองเห็นอะไรแต่อยู่ๆก็มองเห็นเงาแปลกๆวิ่งเข้าไป ในเครื่องดนตรี ซึ่งผมรู้ได้ในทันทีว่ามันไม่ใช่เรื่องปกติอย่างไม่ต้องสงสัย แล้วก็มันสร้างความขนลุกให้กับผมได้อีกด้วย เล่าเรื่องผี

ภายหลังที่มีเสียงกรีดร้อง แล้วก็ดังทั้งสถานศึกษา จนกระทั่งทำให้พวกคุณครูและอาจารย์ต่างพากันมาดูว่ากำเนิดอะไรขึ้นและเราก็ได้ ทำการเล่าเรื่องราวทั้งปวงให้ฟัง จนทำให้อาจารย์ที่สถานที่เรียนนั้น ต่างมองหน้ากันและก็กล่าวเป็นเสียงเดียวกันว่า ให้ทุกคนใจเย็นๆสักครู่พรุ่งนี้ พวกเราจะทำบุญใหญ่กันดีกว่า...

ต่อไปเราก็มิได้ เคยเข้าไปในห้องดนตรีไทยอีกเลย ถ้าเกิดเรียนดนตรีไทยจริงๆพวกเราจะเอาอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีมาไว้ที่บนเวที และจะไม่เข้าไปในห้องนั้นอีก ถึงคุณครูจะใช้ให้ไปเอาของทุกคนต่างมองหน้ากัน แล้วก็ปฏิเสธคุณครูอย่างฉับพลันหรือรวมถึงการขนย้าย หรือ ขนอุปกรณ์สำหรับเล่นดนตรีไทย กลับเข้าห้องก็ควรต้องไปกันครั้งละคนไม่ใช่น้อยอีกด้วย 

หลังจากนั้นเรื่องราวกลุ่มนี้ ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องที่ ยังคงเล่ากันอยู่และก็เป็นเรื่องที่บอกเลยว่าไม่อุปทานหมู่อย่างไม่ต้องสงสัย เพราะเหตุว่าสหายกว่า 30 คนภายในห้องที่นั่งกันอยู่ตรงเวที เพื่อรอเข้าเรียนดนตรีไทยนั้นต่างได้ยินเสียง เป็นที่เดียวกันนั่นเอง แล้วก็ประเด็นนี้ก็กลายเป็นเรื่องขนหัวลุกของรุ่นเราเลย ว่าเป็น รุ่น "ผีดนตรีไทย" เล่าเรื่องผี �������เรื่องเล่าผี